علی (ع)
به نام او
هر سال با فرا رسیدن مناسبت هایی که با نام علی (ع) گره خورده اند به این فکرمیکنم که شخصیت متعالی و بزرگ علی (ع) چقدر در میان ما مهجور مانده است و تا چه اندازه در شناخت درست و عمیق مردی سعی کرده ایم که هم قرآن ناطق و هم نمونه عینی و متعالی عدالت است.
انسان امروز به "شناخت" علی (ع) نیازمند است نه به "محبت و عشق" به او زیرا که "عشق و محبت"بدون "شناخت" نه تنها ارزشی ندارد بلکه تخدیر کننده و معطل کننده نیز خواهد بود،این در حالی است که نسل گذشته ماهرچند به مذهب علی وفادار مانده و پیوسته به یک روح مذهبی است اما دچار جمود وتوقف شده و آنچه که عرضه میکند قادر نیست نسل های آینده را به تاریخ،فرهنگ و مذهب علی پیوند دهد.حال اگر نسل دغدغه مند امروز که به دنبال آگاهی یافتن و آگاهی دادن است گامی در مسیر این شناخت بر ندارد نسل آینده گسسته و پوچ پرورده خواهد شد و دیگر از علی جز نامی در پس لایه های خاک خورده تاریخ باقی نخواهد ماند.
در این بین شاید بتوان با شناخت رنج ها و نگرانی های علی ابن ابیطالب به شناختی هرچند اجمالی از او وباور هایش برسیم.رنج هایی که مانند زخمی سرباز،نه تنها با گذر زمان ترمیم نیافته بلکه چرکین و دردناک تر شده و همواره روح بزرگ او رامی آزارد.
آری علی بزرگتر از آن است که از رنج های خویش برنجد و رنج های او جز رنج های پیروانش نیست.همه رنج ها و شهادت ها و شکنجه ها و شلاق هایی که بشریت و انسانیت زجر کشیده خورده،و همه ستم ها،همه پریشانی ها،همه فریب ها و همه خیانت هایی که روح و وجدان بشریت از آنها رنج میبرد در چهره علی و در حلقوم علی می نالد،رنج علی اینست.
اما یکی از بزرگترین درد های علی اینست که ارزش های او _که در سطح زمین و زمان نمی گنجد_باید به دست ما برسد مامسئول شناختنش،مسئول پیروی کردنش و مسئول آگاه کردن بشریت از این مکتب نجات بخش باشیم.و این است که حتی پس از مرگش نیز از رنج ما،از رنج انتساب او به ما و از رنج انتساب ما به او نجات پیدا نکرده است.
انچه که ما از آن رنج میبریم فقدان ایمان نیست بلکه عدم معرفت درست،منطقی و علمی به مسائلی است که بدان ایمان داریم و همین عدم آگاهی است که هر دم بر رنج های مولا می افزاید.مادامی که درکمان از عظمت درد و رنج علی محدود به درد شمشیری است که در محراب عشق و عبادت فرق سرش را شکافت تشیع "سرخ"را جامه "سیاه"عزا پوشانده ایم و مذهب شهادت را به مذهب عزا بدل کرده ایم.که علی درد شمشیر راحس نمیکند و ما درد او را.
حال اگر به علی و به آنچه که مجموعه مقدسات و اعتقادات مارا تشکیل میدهد،واقعا معتقدیم و به دنبال شناخت درست ارزشها و باورهایی هستیم که تا به امروز بعد از احساسی و سنتی به آنها نگریسته ایم باید با ایثار آمادگی ،صبر و تلاش دست به دست هم دهیم تا کاری بکنیم.
آری برماست که که در راه تقلیل این درد به درست شناختن و درست شناساندن علی(ع) به هر آن کس که دغدغه ی آینده نوع بشریت را داردمبادرت ورزیم و این مهم ممکن نمیشود مگر بامدد جستن از سخنان این بزرگ مرد در کتاب بسیار با ارزش نهج البلاغه.سخنانی که از نظر ادبی در اوج زیبایی و از نظر زیبایی و از نظر فکر در عمق بسیار و از نظر اخلاق و سر مشق نمونه است.
فرازی از نهج البلاغه
ای مردم ما در زمانه ای پرعناد و بد کینه گرفتار شده ایم،انسان نیکدل و پاکدامن را در این روزگار بد میشمرند و ستمکار در این عصر بر تند باد غرور و نخوتش می افزاید.آنچه می دانیم سودمان نمی بخشد و آنچه را نمی دانیم نمی پرسیم و از بدبختی کوبنده ای که فرا می رسد بیم نداریم تا آنگاه که بر سرمان فرود آید
برگرفته از نشریه سلام-کیمیا کلاهدوز
پ.ن:عیدتون مبارک:)
بعضی وقتا تو دوران دانشجویی و خوابگاهی تو مناظره هایی که بین بچه های شیعه و سنی رخ می داد می دیدم بچه های شیعه به سرعت و از روی ناآگاهی محکوم می شدند . منم که از بیرون به این حرفا گوش می دادم درون خودم کم میاوردم تا کمک دوستای شیعه مذهبم کنم .
حقیقت همینه اکثریتمون نمی دونیم علی کیست ؟
و یا حسین کیست ؟
و متاسفانه ...............