دیدگاه

به نام او

سلام

چندوقتیه موضوع داغ حداقل برای ما انتخاب رشته است.باقاطعیت تمام میتونیم بگیم این دهه ای که پشت سر گذاشتیم برای ما سخت تر از سال کنکور بود.حالا چرا؟؟؟

خب واضحه که اولین قدم تحقیق و نظرخواهی از مشاورین و اطرافیان بود
راجع ب مشاورین سکوت میکنیم
اما سخنان و حرف هایی که این چند وقته بیشتر از مردم شنیدیم
*با مدرک فوق لیسانس جی بیکارنده آخرش که چیشی حالا؟؟؟!!!
*هاما که ورمون خوند چیشی گنا؟کاچه دنیامون بگفته؟
*شما خو دتدین...
و....
در اکثر موارد از هرشخصی درمورد رشته ای که خونده بود سوال میکردیم جز ناله و غر غر چیزی نسیبمون نمیشد حتی گاهی بحث میکشید به مسکن مهرو شیروایتکس دار و سقوط هواپیما(!)...
ساده بگیم:چرا انقد ناله و غر غر ؟؟مشکل هست،درست،سختی هست،درست،اما لازم نیست اینارو لحظه به لحظه تو سر خودمون و اطرافیانمون بکوبیم
سخت بودن زندگی یه چیزه سخت گرفتن و بد دیدنش یه چیزه دیگه
بیاید حداقل به خاطر خودمون و آرامشمون استارت بزنیم برای تغییر،برای حل کردن مسائلی که حداقل از دست ما کاری برمیاد،دیگه کمه کمش عوض کردن دیدگاهمون
باور کنید با نالیدن از بیکاری و بی پولیو سیاست و...هیچ گره ای از کارا باز نمیشه
لازم نیست کسی رو که داره با تمام انرژی راهی رو شروع میکنه و میخواد مسیر زندگیش رو تعیین کنه انقد غیرمنصفانه ناامید کنیم.شاید اگه ما نتونستیم راهی رو تا آخر بریم و به نتیجه دلخواهمون برسیم(بنا به هر دلیلی)یکی دیگه بتونه این کارو تا آخرش انجام بده و توش موفق بشه.
***اگه کسی اومد سراغتون و حتی یک نظر کوچیک خواست به جای اینکه مشکلات جامعه رو براش قطارکنید راه درست و اصولی رو اگه بلدید نشونش بدید و مشوقش باشید.***
در یک جمله:به جای اینکه تو زندگی دیگران سرعت گیر باشید دوستان و اطرافیانتون رو هل بدید به سمت موفقیت

پ.ن:ممکنه حرفامون جنبه شعاری داشته باشه ولی جزو اون شعاراییه که میشه عملیش کرد و همه چیز اون به خودمون برمیگرده...
و من الله توفیق